آموزش مستقیم کودکان
آموزش مستقیم هدفی خاص و محدود دارد که در آن کودک باید مفهومی معین را یاد بگیرد و آن را با مفاهیم قبلی ذهن خود مربوط کند و از آن در مسائلی که برایش پیش می آید بهره بگیرد. مثلاً آموزگار حرف «ن» را به کودک می آموزد؛ او باید آن را یاد بگیرد و کلماتی را که در آنها حرف «ن» بکار رفته است بخواند و بنویسد ودر همه جا آن را باز شناسد، یا از راه مشاهده های گوناگون دریابد که گیاه از دانه می روید؛ بتواند دانه را باز بشناسد، آن را بکارد و اهمیت دانه را از نظر زندگی گیاهی دریابد. /آموزش کودکان
آموزش مستقیم یعنی:
- بچه را مجبور کنیم به یادگیری مفاهیمی که حتی شاید به آنها علاقمند نباشد
- به طور مستقیم از او بخواهیم در فلان کلاس شرکت کند
- تا آخر سال چند شعر حتی کودکانه حفظ کند
- شهرهای مختلف ایران بعلاوه بناهای باستانی هر شهر را بشناسد
- همسایگان شمالی، جنوبی، شرقی و غربی ایران را بشناسد
- به کلاس های ورزشی خاصی که مطابق میل کودک نیست مثل شطرنج، ژیمناستیک و … برود
- در کلاس های زبان برای کودکان زیر ۷ سال شرکت کرده و الفبای انگلیسی به همراه لغاتی از زبان انگلیسی یا فرانسه را فرا بگیرد
- حتما کتاب هایی با مفاهیم خاص و درس های آموزنده بخواند
در آموزش مستقیم از کودک می خواهند که از راه های مختلف (مکتوب، شفاهی و عملی) دانسته های خود را بازگو کند؛ در واقع بدین گونه از او به طور مستقیم امتحان گرفته می شود و با نمره دادن میزان دانسته های او را می سنجند. در آموزش مستقیم کودک مقید و محدود است. باید بنشیند، مشاهده کند، گوش بدهد، یاد بگیرد، تمرین کند و در چهارچوب معین فعالیت داشته باشد. در اقلب موارد نه تنها از طریق آموزش مستقیم کودک چیزی نمی آموزد بلکه در برابر آموزش مستقیم از طرف مربی، والدین، خانواده و حتی مدرسه جبهه گیری هم می کند و در بهترین حالت فقط از ترس پدر و مادر به این نوع آموزش تن می دهند.
