افسردگی خطر بیماری آلزایمر را افزایش می‌دهد
به نظر می‌رسد که داشتن سابقه‌ی افسردگی، فرد را در معرض خطر بیشتر بیماری آلزایمر قرار می‌دهد (اونبای و همکاران، ۲۰۰۶).
گرچه هنوز نمیدانیم چرا چنین است، ولی پژوهشگران حدس می‌زنند که برخی تغییرات در مغز که معلوم شده با افسردگی و استرس ارتباط دارند، به گونه‌ای مغز را نسبت به مشکلات بعدی آسیب‌پذیرتر می‌کنند (ویلسون و همکاران، ۲۰۰۸).
افسردگی ممکن است علامت هشداردهنده‌ی اولیه برای شروع زوال عقل باشد. پژوهشگران در تحقیق آینده‌نگر گسترده‌ای معلوم کردند افرادی که سابقه‌ی افسردگی اولیه (قبل از ۵۰ سالگی) نداشتند، ولی وقتی بعدا دچار نشانه‌های افسردگی شدند، ۴۶ درصد بیشتر احتمال داشت که در طول دوره‌ی پیگیری تقریبا ۷ساله، دچار زوال عقل شوند (لی و همکاران، ۲۰۱۱). این به این معنی است که افسردگی در اواخر عمر ممکن است تجلی اولیه‌ی زوال عقل باشد. این سوال جالبی را پیش می‌کشد: آیا درمان افسردگی ممکن است شروع بالینی زوال عقل را به تعویق اندازد؟
افرادی که خطر ژنتیکی برای بیماری آلزایمر دارند، به‌علت اینکه ناقل ژن APOE-E4 هستند، چنانچه سابقه‌ی افسردگی نیز داشته باشند، در برابر دچار شدن به بیماری آلزایمر خیلی آسیب‌پذیرند.
در یک تحقیق، مردان افسرده‌ای که ژن APOE-E4 داشتند، در طول مدت پیگیری ۶ساله، در مقایسه با مردانی که این ژن و سابقه‌ی افسردگی را نداشتند، بیش از هفت برابر احتمال داشت دچار این بیماری شوند. خطر بیماری آلزایمر در مردانی که این ژن و سابقه‌ی افسردگی داشتند، خیلی بالا نبود (لری و همکاران، ۲۰۰۸).
داشتن آلل APOE-E4 باعث نمی‌شود که فرد به احتمال بیشتری دچار افسردگی شود، ولی وقتی این ژن و افسردگی باهم روی می‌دهند، خطر بیماری آلزایمر بعدی خیلی بالاست.
