بیش فعالی نوعی اختلال شایع است که حدود هشت تا ۱۰ درصد کودکان را مبتلا می‌کند
این بیماری در پسران شایع‌تر از دختران است که هنوز دلیل اصلی آن مشخص نشده و ویژگی‌های اولیه بیش‌فعالی از سال‌های اولیه رشد یعنی قبل‌از ورود به مدرسه شروع می‌شود.براساس اعتقاد متخصصین حوزه روانشناسی کودک، بیش‌فعالی اختلالی است که می‌تواند توسط اطرافیان کودک مهار شود، کودکانی که به دلیل بیش‌فعالی و شطینت زیاد والدین خود را کلافه و خسته می‌کنند و باعث می‌شوند پدر و مادر نارحت شوند با کنترل و رفتار صحیح اطرافیان قابل کنترل و تربیت هستند.
بیش‌فعالی دارای ویژگی‌های بارزی است که شامل پُرتحرکی، کمبود توجه و تمرکز، بروز اعمال ناگهانی و غیرقابل پیش بینی می شود.در نوع اول کودک فقط در توجه و تمرکز مشکل دارد، در نوع دوم فقط پرتحرکی دیده می‌شود و در نوع سوم کودک هم پرتحرک است و هم مشکل توجه و تمرکز دارد که این اختلال در کودکان دبستانی و در پسرها سه تا پنج برابر شایع تر از دختران است و بیشتر در پسران اول خانواده مشاهده می شود.
نوع سوم این اختلال معمولاً از سه سالگی به بعد تشخیص داده می شود، کودکان مبتلا در دوره شیرخواری اکثراً پُرتحرک هستند و دست‌ها و پاهای خود را زیاد حرکت می‌دهند، کم خواب، کم غذا بوده و زیاد گریه می‌کنند.
کودک بیش‌فعال غالباً با دست‌هایش بازی می‌کند و در جایش می‌لولد، کودک معمولاً کلاس را ترک می‌کند، غالباً می‌دود یا می‌پرد، اغلب بازی یا فعالیت هایش پُر سر و صداست، به‌نظر می‌رسد کودک همیشه در حال حرکت است، زیاد صحبت می‌کند، از توجه به جزئیات ناتوان است، اغلب قادر به پیگیری دستورات یا اتمام کارها نیست، گفت‌وگو و مکالمه بزرگ‌ترها را پی در پی قطع می‌کند، پیش‌از اتمام جمله سؤال کننده پاسخ می‌دهد، بی‌صبری و بی‌تحملی شدید طوری که هر آنچه طلب کرد، باید در همان لحظه آن را دریافت کند، مدام در حال حرکت و جُنب‌وجوش بودن، بی‌صبری و نداشتن تحمل برای ایستادن در صف و رعایت نوبت، عصبی و حساس بودن و مرتب پایین و بالا پریدن، هل دادن بقیه‌ی کودکان، برهم زدن بازی بقیه، انجام تکلیف‌های مدرسه بدون توجه و دقت، قاپیدن وسایل و اسباب‌بازی‌های کودکان دیگر، نداشتن مهارت‌های لازم در برقراری ارتباط‌های اجتماعی با دیگران، گم کردن وسایل شخصی و از این شاخه به آن شاخه پریدن ازجمله نشانه‌های کودکان بیش‌فعال است.
