ترس و حملات عصبی

 ترس،حمله های عصبی و زلزله های بدن!

ترس، رفتاری در انسان است که بیش از هر چیز به شناخت خطرات و تهدیدات محیط اطراف انسان کمک نموده و او رو از درندگان و فجایع طبیعی در امان نگاه می دارد.

هر انسان با دو ترس ذاتی به دنیا می آید:

یکی ترس از افتادن

و دیگری ترس از صدای بلند

باقی ترس ها معروف به “ترس های طبیعی” مانند ترس از تاریکی، مار، عنکبوت و… یادگرفتنی هستند

و در سنین پائین کودکی، متاثر از محیط و فرهنگ جامعه و نیز اشارات والدین شکل می گیرند.

هر چه سن انسان بیشتر میشود با توجه به ارتباطی که بین رویدادها و موجودات برقرار میکند،

ترسهایش نیز بیشتر میشود.

نمونه های آن در بدن انسان در مواجه با یک رخداد ترسناک اعم از واقعی یا ساختگی،

بدن انسان با فرار یا مقابله عکس العمل نشان می دهد و دچار تغییراتی چشمگیر میشود.

در هنگام هجوم ترس، ابتدا سیگنالی به بادامه مغز (بخشی کوچک، به اندازه بادام و نزدیک به هسته مغز) وارد میشود،

سپس با ادامه مغز یک واکنش شیمیایی به نام گلومیت ایجاد میکند که منجر به ارسال پیام به 2 نقطه دیگر در مغز میشود.

اولین پیام باعث شوکه شدن یا از جا پریدن فرد ترسیده میشود.

این دست واکنش ها کاملا ناخودآگاه هستند، چرا که سیگنال ها از درون هسته مغز ارسال شده

و به نقاطی فرستاده می شوند که انسان کوچکترین مدیریتی بر آن ها ندارد.

دومین سیگنال به غده هیپوتالاموس ارسال میشود، سیستم عصبی بدن رو تحریک نموده و باعث بروز واکنش فرار یا مبارزه خواهدشد.

در پی آن ضربان قلب و فشارخون افزایش یافته، حجم زیادی آدرنالین به سراسر بدن پمپ میشود.

این همان حالی است که در هنگام ترس احساس می کنید.

افزایش جریان خون از قلب به اندام های نهایی یک واکنش تکاملی و عقلانی به ترس است،

چرا که هرچه خون بیشتری پمپ شود، انسان میتواند سریع تر واکنش نشان دهد.

به علاوه هر 2 عامل ترس و افزایش ضربان قلب سبب بالارفتن نرخ تنفس و در نتیجه دریافت میزان بیشتر اکسیژن در بدن میشود

بنابراین فرد توانایی بیشتری برای فرار یا مبارزه خواهدداشت.

گرفتگی عضلات

هرکس تا به حال حمله عصبی (Panic attack) رو تجربه نموده اذعان دارد که یکی از ابتدایی ترین تاثیرات آن گرفتگی و انقباض عضلات است،

این یک واکنش همیشگی به اضطراب یا ترس است که به سبب ترشح هورمون نورآدرنالین (مسئول انتقال پیام های عصبی در بدن) رخ می دهد

و موجب میشود انسان توانایی کنترل عضلات بدنش رو از دست بدهد.

از این روست که هنگام مشاهده یک فیلم ترسناک ناخودآگاه دسته صندلی رو فشار می دهید.

افزایش سطح کورتیزول

در صورتی که به وضعیت سلامت افراد پس از رویارویی با ترس توجه داشته باشیم،

باید بدانیم افزایش هورمون کورتیزول در بدن، اتفاق خوبی نیست.

از عوارض این تغییر میتوان به از دست دادن حافظه یا اختلالات روانی مانند افسردگی اشاره نمود،

اما نگران کننده ترین عارضه، به یاد آمدن خاطرات تلخ گذشته است، چرا که افزایش سطح کورتیزول،

در هنگام رخداد اتفاق ناگوار گذشته و نیز در هنگام بروز ترس احساس مشابهی رو به انسان القا میکند.

استرس ناشی از تماشای یک فیلم ژانر وحشت، میتواند احساس ناگوار جدایی که شخص قبلا آن رو تجربه نموده،

در او تکرار نماید در حالی که دلیل این گذر به گذشته در فرد معلوم نیست.

منابع مرتبط :

https://www.verywellmind.com/fear-and-anxiety-differences-and-similarities-2584399

https://www.nhs.uk/conditions/stress-anxiety-depression/understanding-panic/