در برابر توهین و بی ادبی دیگران چطور رفتار کنیم؟
وقتی به ما توهین می شود اعتماد به نفس و عزت نفسمان زیر سوال می رود. توهین می تواند فیزیکی هم باشد اما معمولا کلامی است؛ مستقیم یا غیرمستقیم. مسخره کردن، اظهار نظرهای کنایه ای، تقلید کردن و شیفتگی دروغین نمونه هایی از توهین های کلامی غیرمستقیم اند.
حتی حرکات چهره مثل ابرو بالا انداختن، خیره شدن، کج خند زدن و خندیدن های غیرعادی هم نوعی توهین محسوب می شوند.
در مواجهه با توهین 6 پاسخ احتمالی وجود دارد:
1.پرخاش
2.پذیرش
3.جواب توهین آمیز دادن
4.شوخی
5.نادیده گرفتن
6.یادآوری حد و مرزها به توهین کننده
حال هر پاسخ احتمالی را بررسی خواهیم کرد:
پرخاشگری پاسخ جالبی به توهین نیست. چرا؟ چون 1.معنایش این است که ما توهین و توهین کننده را جدی گرفته ایم 2.حتمالا حرف او تا حدی درست بوده و موجب توهین های بیشتر دیگری می شود.
پذیرش شاید واکنش خوبی به نظر نرسد اما می تواند بهترین پاسخ ممکن باشد. وقتی کسی به ما توهین می کند باید سه مسئله را در نظر بگیریم: آیا محتوای حرف صحت دارد؟ چه کسی توهین کرده؟ چرا توهین کرده؟ اگر توهین واقعیت باشد پس دلیلی برای ناراحتی نیست و احتمالا توهین نیست بلکه ابراز واقعیت است. اگر کسی به شما حرف حق زده به جای واکنش نشان دادن به حرف او فکر کنید. از طرف دیگر اگر فکر می کنید فرد توهین کننده ارزش توجه را ندارد پس باز هم دلیلی برای حمله کردن وجود ندارد، همانطور که هیچ دلیلی برای حمله به کودک شیطان وجود ندارد.
اگر بخواهیم توهین را با توهین پاسخ دهیم چند مسئله به وجود خواهد آمد. مهمترین مشکل این است که حتی اگر بهترین پاسخ را بدهیم، با توهین کننده هم سطح می شویم. آنها ما را به جایگاه خودشان می کشانند.
يك روز برنارد شاو نامه ای همراه دو بليط برای چرچيل فرستاد و در آن نوشت برای شب اول و مراسم افتتاح نمايشنامه جديدم دو بليط همراه اين نامه برای شما فرستادم كه به همراه دوستتان به ديدن نمايشنامه من بيائيد البته اگر شما دوستی داشته باشيد !!
چرچيل هم در پاسخ اين دعوت نوشت :
متاسفانه در شب اول گرفتاری كاری دارم و نميتوانم بيايم انشالله شب دوم ميايم البته اگر نمايشنامه شما در شب دوم هم مشتری داشته باشد و برگزار شود !!
شوخی اگر موفقیت آمیز انجام شود به دو دلیل می تواند پاسخ موثری باشد: 1.توهین کننده و توهینش را زیر پا می گذارد2.تنش موقعیت را کم می کند و احتمال توهین های بیشتر کم می شود.
یک استراتژی دیگر این است که با توهین کننده پیش بروید و حتی بر آن بیفزایید. مثلا: اگر بهتر مرا میشناختی ایرادهای بزرگتری پیدا می کردی! این کار زحمت توهین کننده را هدر می دهد.
شوخی باید خنده دار باشد و به موقع و به خوبی تحویل داده شود وگرنه اثر خوبی نمی گذارد. نادیده گرفتن توهین انتخاب راحت تری است. نادیده گرفتن یعنی مسئله آنقدر ناچیز است که ارزش اهمیت دادن ندارد. البته باید به این موضوع اعتقاد داشته باشید. عزت نفستان را وابسته به دیگران نکنید. آدم ها دلایل مختلفی برای توهین کردن دارند که هیچکدام ربطی به شما ندارد.
نادیده گرفتن توهین در مورد غریبه ها خیلی خوب کار می کند اما وقتی پای دوستان و همکاران در میان است شاید استراتژی معقولی نباشد. در این موارد شما باید آرام اما قاطع باشید. مرزبندی با فرد توهین کننده نیازمند زمان و تلاش و شجاعت است اما اگر از ابتدا انجام شود موثر واقع می شود.
در آخر اینکه، ما هرگز نباید توهین کنیم. مشکل توهین، توهین نیست بلکه واکنش و ادراک ما نسبت به آن است. منطقی نیست از فرد نامحترم انتظار احترام داشته باشید. اگر از بدرفتاری چنین افرادی مرتکب بدرفتاری شویم مقصر خودمان هستیم.
