خلق ملول یا دیس تایمی

درباره اختلال دیس تایمی یا افسرده خویی یا خلق ملول بیشتر بدانید

اختلال دیس تایمی در جمعیت عمومی شایع است، یعنی ۵ تا ۶ درصد از کل افراد به آن مبتلا هستند. در بیماران مطبهای روانپزشکان عمومی هم شایع است، به طوری که حدود یک سوم تا یک دوم از کل این بیماران دچار این اختلال هستند. هیچ تفاوتی از نظر میزان بروز این اختلال در میان دو جنس مشاهده نمی شود. اختلال دیس تایمی در زنان زیر شصت و چهارسال شایعتر از مردان با هر سن و سالی است. در افراد مجرد و جوان و کم درآمد نیز اختلال دیس تایمی شایعتر است.

علائم اختلال دیس تایمی (Dysthymia) شبیه به افسردگی است، با این حال، تفاوت کلیدی این است که دیس تایمی مزمن بوده و علائم طی مدت حداقل دو سال رخ می‌دهند. در زیر به معرفی این علائم خواهیم پرداخت:احساس ناراحتی و ناامیدی-اخلال در خواب-کم انرژی بودن-تغییر در اشتها-بروز مشکل در تمرکز کردن-ناسازگاری-کمبود علاقه به فعالیت‌های روزانه-کاهش باروری-اعتماد به نفس پایین-نگرش منفی-اجتناب از فعالیت‌های اجتماعی

علائم اختلال دیس تایمی اغلب در دوران کودکی یا نوجوانی ظاهر شده و کودکان و نوجوانان مبتلا به این وضعیت ممکن است در طول یک دوره طولانی از زندگی خود دچار زودرنجی، بدخلقی و بدبینی شوند. آن‌ها همچنین ممکن است دچار مشکلات رفتاری، داشتن عملکرد ضعیف در مدرسه و مشکل برقراری تعامل با دیگر کودکان نیز شوند. علائم این وضعیت ممکن است چندین سال طول بکشد و شدت آن در طول زمان تغییر کند.

دلایل ایجاد این وضعیت به طور دقیق مشخص نیست، اما برخی از عوامل ممکن است به پیشرفت بیماری کمک کنند که در زیر به آن‌ها اشاره خواهیم کرد:عدم تعادل شیمیایی در مغز-داشتن سابقه خانوادگی این بیماری-داشتن سابقه دیگر شرایط روحی روانی مانند اضطراب یا اختلال دو قطبی-برخی از شرایط استرس‌زا و دردناک در زندگی مانند از دست دادن یکی از عزیزان یا مشکلات مالی-بیماری مزمن فیزیکی مانند بیماری قلبی یا دیابت-آسیب مغزی فیزیکی مانند ضربه مغزی

بزرگسالانی که به اختلال دیس تایمی تشخیص داده می‌شوند، تقریبا هر روز به مدت دو یا چند سال، افسردگی را تجربه خواهند کرد. کودکان یا نوجوانانی که با این اختلال تشخیص داده می‌شوند نیز، به مدت حداقل یک سال و تقریبا هر روز احساس خستگی یا افسردگی را تجربه می‌کنند. اگر پزشک اختلال افسردگی مزمن را تشخیص دهد، به احتمال زیاد شما را به یک متخصص بهداشت روان برای ارزیابی و درمان بیشتر ارجاع می‌دهد.