درمان خود بیمار انگاری یا هیپوکندریا
هدف از درمان خود بیمار انگاری بهبود علائم و توانایی فرد در زندگی روزمره است. تحقیقات نشان داده‌اند که درمان شناختی رفتاری (CBT) و استفاده از مهار کننده‌های بازجذب سروتونین انتخابی (SSRI)، مانند فلوکستین و پاروکستین، می‌توانند در درمان هیپوکندریا مفید باشند. CBT می‌تواند به بیمار کمک کند تا ترس خود را تصحیح کند و SSRIها نیز می‌توانند سطح اضطراب را از طریق دارو کاهش دهند. به طور کلی روان درمانی به ویژه درمان شناختی رفتاری شایع‌ترین درمان خود بیمار انگاری است. درمان شناختی رفتاری می‌تواند در درمان هیپوکندریا بسیار موثر باشد، زیرا به شما مهارت‌هایی می‌دهد که می‌تواند در مدیریت اختلال کمک کند.
دیگر انواع روان درمانی نیز گاهی برای درمان خود بیمار انگاری مورد استفاده قرار می‌گیرند. این ممکن است شامل مدیریت استرس رفتاری و قرار گرفتن در معرض درمان باشد. اگر علائم شما شدید باشد، پزشک شما ممکن است علاوه بر این، درمان‌های دیگری نیز به شما نیز توصیه کند. برخی از افراد به روان درمانی واکنش مثبتی نشان نمی‌دهند و در این شرایط پزشک ممکن است مصرف برخی داروها را توصیه کند. همانطور که گفته شد، داروهای ضد افسردگی مانند مهارکننده‌های بازجذب سروتونین انتخابی (SSRIs) برای درمان خود بیمار انگاری استفاده می‌شود. اگر فرد اختلال خلقی یا اضطراب نیز داشته باشد، داروهایی که برای درمان این بیماری‌ها استفاده می‌شود نیز ممکن است مفید باشد. بعضی از داروها برای درمان بیماری خود انگاری با خطرات جدی و عوارض جانبی همراه است. بنابراین مهم است که گزینه‌های درمان خود را با پزشک بررسی کنید.
هیپوکندریا به نوعی اختلال در وضعیت سلامت روحی فرد اشاره دارد که در آن شخص بیش از حد نگران این مسئله است که بیمار باشد، در حقیقت نشانه اصلی هیپوکندریا، نگرانی بیش از حد در مورد سلامتی بوده و علل ایجاد آن می‌توانند متفاوت باشند. این اختلال برای اکثر افراد یک تجربه موقت بوده و شدت آن می‌تواند با توجه به سن، گرایش به نگرانی و چگونگی استرس آن‌ها متفاوت باشد.
برخی از نشانه‌ها هستند که خبر از وجود این اختلال می‌دهند، ترس از عملکرد طبیعی بدن- ترس از ناهنجاری‌های جزئی- بررسی علائم بیماری گوناگون در بدن خود- صحبت کردن به طور منظم درباره بیماری- مراجعه مکرر به پزشک- تسکین نیافتن پس از نتایج خوب آزمایشات- برخی از افراد مبتلا به هیپوکندریا ممکن است از بعضی افراد، مکان‌ها و فعالیت‌هایی که می‌تواند، سلامتی آن‌ها را به خطر بیندازد، اجتناب کنند.ترس شدید بیماری که بیش از ۶ ماه طول می‌کشد.
