دوستی های دوره ی نوجوانی، فرصتی برای کشف خویشتن

تا قبل از دوره ی نوجوانی افراد بیش تر وقت خود را با خانواده سپری می کنند و به برقراری رابطه ی عاطفی نزدیک با اعضای خانواده اهمیت می دهند؛ اما طبق آمارهای به دست آمده نوجوانان نیمی از وقت خود را با هم سالان، و زمان اندکی را با خانواده سپری می کنند.

به علت ارتباط زیاد نوجوان با هم سالان مسأله ی «هم نوایی با فرهنگ هم سالان» در این سنین از اهمیت ویژه ای برخوردار می گردد. نوجوان گاهی با خانواده اختلاف نظر پیدا می کند و بسیار طبیعی است که با دوستان خود نیز به اختلاف عقیده، اختلاف سلیقه و سایر اختلاف ها برسد. اما مهم این است که چگونه با وجود این تفاوت ها در کنار دیگران به صورت سالم و مناسب زندگی کند.

اگر انسان رشد اجتماعی خوبی نداشته باشد نمی تواند به زندگی پرثمری ادامه دهد، چرا که او موجودی اجتماعی است. نوجوانی که رابطه ی دوستی با هم کلاسان ندارد، نمی تواند در کلاس راحت باشد و فقط برای رفع تکلیف به مدرسه می رود، نه برای تحصیل؛ و این مسأله باعث ایجاد مشکلات بیش تر و سخت تری از جمله تجدید شدن و ترک تحصیل، می گردد.

 وقتی نوجوان با هم سالان رابطه ی دوستی برقرار می کند مشکلات را به صورت درد دل با آنان بیان می کند تا از تنهایی و اضطراب رهایی یابد. بنابراین در بسیاری از مواقع رابطه ی نوجوانان با هم سالان دارای «ویژگی حامیانه» است.

دوستی های دوره ی نوجوانی، فرصتی برای کشف خویشتن و درک عمیق تر دیگران است؛ از طریق این ارتباط سالم، نوجوان نسبت به نقاط ضعف، قدرت، نیازها و آرزوهای دیگران حساس می شود و در نتیجه خود و اطرافیانش را بهتر می شناسد.

آن گاه با دوستانش احساس هم دلی بیش تری می کند که این احساسات و برداشت ها، از جمله ی آن دسته تجربیاتی است که در کانون خانواده به دست نمی آید و فراسوی چارچوب روابط خانوادگی است.

رابطه با هم سالان، از عواملی است که باعث می گردد نوجوان مدرسه را بهتر تحمل کند. تجربه های علمی نشان می دهد که هر چه رفتار نوجوان با هم سالان دوستانه تر باشد، عمل کرد وی در مدرسه قوی تر خواهد بود.