بعضی از پدر و مادرها اگر کودک از چیزی می ترسد، او را بیشتر با آن روبرو می کنند و معتقدند که کودک باید به آن عادت کند تا ترسش بریزد. به طور مثال، کودک سه ساله ای که از آسانسور می ترسید، مادرش او را به زور به داخل آسانسور می کشید یا کودکی که از گاو می ترسید، پدرش او را به دامداری می برد. این کارها نه فقط کمکی به حل مشکل نخواهد کرد، بلکه موجب تشدید ترس و وحشت کودک خواهد شد و رهایی کودک از ترس و ترسیدن را مشکل تر خواهد کرد. پدر و مادر نباید کودک را به چیزی که از آن می ترسد، نزدیک کنند.
کودک بدون این عمل، دیر یا زود بر ترس خود مسلط خواهد شد. هرچه کودک بزرگتر شود، همه چیز در نظر او تغییر می کند و کودک به کیفیت آنها پی خواهد برد و ترس او از بین خواهد رفت و پس از مدتی نیز به آنچه که قبلاً از آن می ترسیده است، بیشتر علاقمند می گردد. مدت زمانی که کودک باید از شیئی که از آن می ترسد، دوری کند، بستگی به شدت ترس او را همچنین شخصیت کودک دارد. در برخی مواقع این مدت کوتاه و در بعضی مواقع طولانی است، بنابراین زمانی که طول می کشد تا کودک به آن نزدیک شود و علاقمند گردد نیز تفاوت خواهد داشت.
