سندروم خود زشت پنداری چیست؟

سندروم خود زشت پنداری چیست؟ (از علت تا درمان)

سندرم خود زشت پنداری یا اختلال بدشکلی بدن (Self-defeating personality disorder) یک بیماری تصوری و روانی است که در آن فرد یک نقص فیزیکی یا یک نقص جزئی را در بدن خود میبیند که دیگران آن را نمی بینند. شخص مبتلا به این اختلال خود را «زشت» میداند و معمولاً از قرار گرفتن در معرض دید دیگران و رفتن به اجتماع خودداری میکند. این افراد به شکل جراحی زیبایی هستند و فکر میکنند مشکلشان حل می شود. ولی باید بدانند که بعد از جراحی مثلا بینی انها به سراغ چین و چروک صورت خود میروند و بعد از آن هم… .

یکی از مهمترین علایم سندرم خود زشت پنداری کنترل کردن دایم صورت در آینه، شیشه و عینک دیگران است. همچنین کسانی که دچار سندرم خود زشت پنداری شده اند مدام از دیگران درباره ظاهر خود سوال می کنند. کندن جوش‌های صورت و مقایسه کردن خود با دیگران از دیگر علایم سندرم خود زشت پنداری است.

متاسفانه طبق بررسی های بدست امده افراد مبتلا به بیماری سندرم خود زشت پنداری ، مدام نگران شکل بینی، پوست، چشم‌ها، چانه، لب‌ها و مو های خود می باشند. آنها مدام در این فکر هستند که بخشی از چهره یا بدن شان با سایر اندام های بدنشان هماهنگی ندارد.

علایم سندرم خود زشت پنداری:

ممکن است در آرایش افراط کند و وقت بسیاری صرف آرایش موی خود کند.
به دنبال جراحی پلاستیک باشد.
به شکلی لباس بپوشد که نقص مفروض را بپوشاند.
بیشتر این افراد نقص را در صورت خود می‌بینند، بینی، دهان، چشم، گونه، ابرو، چانه یا لب و دندان.
دائم ظاهر خود را با دیگران (یا با مدل‌های نشریات و هنرپیشه‌ها) مقایسه می‌کند.
وقت زیادی جلوی آینه می‌گذراند یا از آینه فرار می‌کند.
وقت زیادی صرف می‌کند که نقصی را که در ظاهرش (معمولا صورت) می‌بیند مخفی کند.
در جمع احساس ناراحتی و اضطراب دارد و از محیط‌ها و شرایط اجتماعی پرهیز می‌کند.
دیگران ممکن است او را خودشیفته و مجذوب خود یا سطحی ببینند.
ممکن است در رژیم یا ورزش افراط کند.
کمال‌گرایی (perfectionism) و ترس از تنهایی و منزوی بودن.