علائم و علل اسکیزوفرنی

اسکیزوفرنی

علائم و علل اسکیزوفرنی

تصور می شود که اسکیزوفرنی نتیجه اوج گرفتن عوامل بیولوژیکی و محیطی است. در حالی که هیچ دلیل شناخته شده ای برای اسکیزوفرنی وجود ندارد ، اما عوامل ژنتیکی ، روانشناختی و اجتماعی وجود دارد که در ایجاد این اختلال مزمن نقش دارند.

عوامل خطر

از جمله عوامل خطرساز اسکیزوفرنی می توان به سابقه خانوادگی این اختلال ، پدری با سن بالاتر ، ناهنجاری های سیستم خود ایمنی و سوءمصرف مواد مخدر در دوران بلوغ و اوایل بزرگسالی اشاره کرد. عوارض دوران بارداری یا زایمان با این موضوع ارتباط دارد. این شامل قرار گرفتن در معرض ویروس یا سموم در رحم ، زایمان زودرس ، وزن کم زایمان و کمبود اکسیژن در هنگام تولد است. میزان بالاتر اسکیزوفرنی در مناطق شهری ، در میان خانواده های کم درآمد ، که نابرابری در درآمد قابل توجه است ، دیده می شود.

محققان حتی یک ژن را که منجر به ایجاد این موضوع شود مشخص نکرده اند. تصور می شود بسیاری از ژن ها نقش دارند. داشتن بستگان درجه یک مبتلا به اسکیزوفرنی خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. به عنوان مثال ، اگر فامیل درجه یک (پدر و مادر یا خواهر و برادر) یا بستگان درجه دو (پدربزرگ و مادربزرگ ، خاله یا دایی) مبتلا به اسکیزوفرنی ندارید ، احتمال ابتلا به این بیماری در حدود یک درصد است. اگر یک پدر و مادر بیولوژیکی دارید که از این موضوع رنج می برد ، احتمال ابتلا به آن در حدود 10 درصد است. با این حال ، ژنتیک به تنهایی این موضوع را توضیح نمی دهد. اکثر افرادی که به این بیماری مبتلا می شوند – بیش از 63 درصد – فامیل درجه یک یا درجه دو با این بیماری تشخیص داده نمی شوند.

اکثر کودکانی که بعدا به اسکیزوفرنی مبتلا می شوند ، در کودکی تفاوتی با سایر کودکان ندارند. مطالعات تحقیقی طولی نشان می دهد که تعداد کمی از کودکانی که با تشخیص این بیماری بزرگ شده اند ، از نظر تحصیلی ، مهارت های اجتماعی ، تاخیر در مراحل رشد (به عنوان مثال ، یادگیری صحبت کردن) ، گفتار یا مشکلات هماهنگی نشان داده اند.

علائم هشدار زودرس

نشانه های هشدار دهنده زودرس اسکیزوفرنی اغلب تا زمان بلوغ قابل تشخیص نیست. شاخص ها شامل کناره گیری اجتماعی ، افسردگی ، دشواری در توجه ، سوءظن یا خصومت ، نگاه بی بیان ، مشکل خواب ، عدم رعایت بهداشت شخصی یا عقاید غیر منطقی است.

اسکیزوفرنی قابل پیش بینی نیست. در عوض ، فرد دارای سطح خاصی از خطر است که تعیین می کند ممکن است به این بیماری مبتلا شود یا خیر. استرس و سوءمصرف مواد مخدر محرکهای رایج در افرادی است که در معرض خطر هستند ، که ممکن است منجر به شروع روان پریشی شود. فردی که در معرض ابتلا به اسکیزوفرنی قرار دارد نیز ممکن است توسط عوامل استرس زا مانند از دست دادن، ضرر ، تجربه سوءاستفاده یا ضربه تحریک شود. استفاده از داروهای غیرقانونی ، به ویژه ماری جوانا ، آمفتامین ، LSD یا کوکائین نیز می تواند باعث شروع شود.

علل

به طور معمول هیچ رویداد رسوبی وجود ندارد که منجر به شروع اسکیزوفرنی شود. شروع آن معمولاً در اواخر بلوغ و اوایل بزرگسالی اتفاق می افتد ، زمانی که جوانان در بزرگسالی به نقش های مستقلی تبدیل می شوند. آنها مسئولیت های بیشتری را به عهده می گیرند ، در موقعیت های جدید قرار می گیرند (به عنوان مثال ، رفتن به دانشگاه – گاهی اوقات دور از خانه) ، و تصمیمات و ارتباطاتی می گیرند که به طور کلی شغل و زندگی آنها را شکل می دهد. اگر آنها مهارتهای مقابله کافی را برای کنترل این تغییرات سریع و بدون پشتیبانی بهداشت روان (به عنوان مثال مشاوره در یک مرکز بهداشت دانشگاه) یاد نگرفته باشند ، این انتقال می تواند با آشفتگی همراه باشد. این نوع شرایط می تواند باعث شروع اسکیزوفرنی شود. همچنین می تواند فرد را به سمت خوددرمانی با داروها یا الکل سوق دهد که این مواد نیز محرک محسوب می شوند

بنابراین چه چیزی در ذهن فرد مبتلا به اسکیزوفرنی اتفاق می افتد که متفاوت است؟ گرچه پاسخ قطعی به این سوال وجود ندارد ، به نظر می رسد انتقال دهنده های عصبی – پیام رسان های شیمیایی که اطلاعات را به سراسر مغز و بدن می فرستند – نقش مهمی در ایجاد علائم اسکیزوفرنی دارند. سیستم های افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است صدها ژن نقشی ظریف در ایجاد اختلال در رشد مغز خود داشته باشند. مغز افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نیز ماده خاکستری کمتری دارد ، که نقش مهمی در پردازش اطلاعات ، حافظه و ارزیابی پاداش و عواقب دارد. برخی از این تغییرات مغزی در طی رشد جنین ، رشد کودکی ، شروع اسکیزوفرنی و عود رخ می دهد و به روان پریشی فعال با عودهای طولانی تر و اسکیزوفرنی فاز فعال با کاهش بیشتر ماده خاکستری مرتبط است.