فعالیت سیستم ایمنی در دروان جنینی و افزایش ریسک ابتلا به اسکیزوفرنی در بزرگسالی:
محققان کالج پزشکی نیویورک واقع در آمریکا مکانیزمی را شناسایی کردند که فعالشدن سلولهای میکروگلیا در دوران رشد جنین، موجب بروز اختلالات متابولیک میشود و سیستم ایمنی جنینی و ریسک ابتلاء به اسکیزوفرنی در بزرگسالی را افزایش می دهد. که گروهی از سلولهای عصبی موسوم به اینترنورونهای قشر مغز را تحت تاثیر قرار میدهد و موجب اختلال در رشد این سلولهای عصبی میشود. این سلولهای عصبی پردازش اطلاعات در مغز را تنظیم میکنند.
سلولهای میکروگلیا یاختههای کوچک غیرعصبی و میانبافتی هستند که بخشی از ساختار حمایتی سیستم عصبی را شکل میدهند. و اولین گروه از سلولهای پاسخگوی سیستم مرکزی عصبی در مقابل آسیبها، عفونتها و واکنشهای التهابی مغز هستند. تحقیقات پیشین نشان میدهد در سیستم ایمنی جنینی و ریسک ابتلاء به اسکیزوفرنی در بزرگسالی که افراد مبتلا به اسکیزوفرنی، حتی در صورت فعالیت نکردن سلولهای میکروگلیا، رشد و عملکرد اینترنورونهای قشر مغز دچار اختلال است و الگوهای غیرطبیعی دارد.
اکنون محققان دریافتند در شرایط التهابی فعالیت سیستم ایمنی در دوران جنینی، متابولیسم اینترنورونهای قشر مغز به خطر میافتد. و این وضعیت تاثیر بلندمدتی بر این سلولهای عصبی دارد. نتایج این تحقیقات بر تعامل بین سابقه ژنتیکی اسکیزوفرنی و فاکتورهای ریسک محیطی این بیماری تاکید دارد.
اسکیزوفرنی یک اختلال مغزی است که معمولا از دوران نوجوانی آغاز میشود و فرد مبتلا مدام دچار توهم، هذیان، افکار غیر طبیعی و حرکات نامتعارف است.
اسکیزوفرنی (شیزوفرنی) یا روان گسیختگی یک بیماری روانی است. که در آن مرز میان خیال و واقعیت مخدوش میشود. فرد مبتلا معمولا خودش از بیماریش آگاهی ندارد و این امر باعث دشواری معالجه میشود.این روانپریشی به معنای مسخ ذهنی واقعیت است که علایم آن توهم، تصورات واهی و دگرگونیهای رفتاری است.
منابع مرتبط:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6611212/
امتیاز شما به این صفحه