متارکه

افرادی که در زمان طلاق والدین، در سنین کودکی هستند، نسبت به دیگران، هورمون عشق کمتری دارند.

بر اساس تحقیقات دانشگاه بیلور، افرادی که هنگام متارکه والدینشان، کودک هستند، نسبت به افرادی که در کنار والدینشان بزرگ شدند، سطح هورمون اکسی‌توسین(هورمون عشق) کمتری دارند. این سطح پایین هورمون می‌تواند در روند رشد نقش داشته باشد.

بررسی‌های گذشته نشان داده است، اکسی‌توسین در مغز ترشح می‌شود و در تجاربی از زندگی مانند زایمان، پرستاری از دیگران، در آغوش گرفتن و مواردی از این قبیل آزاد می‌شود و برای رفتارهای اجتماعی و وابستگی‌های عاطفی اوایل زندگی مهم است. سیستم اکسی توسین همچنین با والدین، دلبستگی و اضطراب در ارتباط است.

اکسی‌توسین، هورمون عصبی است که در تنظیم این رفتارها نقش دارد و همچنین به تاثیر وقایع استرس‌زا در اوایل زندگی حساس است و این اولین گام برای درک این موضوع است که چه عملکردی ممکن است در این رابطه نقش داشته باشد.بررسی‌های گذشته در مورد کودکانی که والدین آنان طلاق گرفته‌اند، نشان داد که این تجربه با اختلالات خلقی و سوءمصرف مواد مخدر همراه بوده و این رفتارها مرتبط با هورمون اکسی‌توسین است.

علاوه به این، چنین تجربه‌هایی در کودکی همچون طلاق یا مرگ والدین با افسردگی و اضطراب در نوجوانی و بزرگسالی، انجام ضعیف نقش والدین در این کودکان، حساسیت و توجه کمتر آنان به کودکانشان و یا والدین افراطی و افزایش تنبیه همراه است.

نتایج بررسی‌ها نشان داد که این افراد، والدین خود را ازنظر مراقبت کمتر و بی‌تفاوت ارزیابی می‌کنند. آنان همچنین، پدران خود را بیشتر، بددهن معرفی کردند. افرادی که طلاق والدین را در کودکی تجربه کرده بودند، اعتمادبه‌نفس کمتری داشتند، از نزدیکی با دیگران احساس راحتی نداشتند و نسبت به روابط نیز احساس امنیت نداشتند. سبک مراقبتی آنان نسبت به شرکت‌کننده‌هایی که والدینشان طلاق نگرفته بودند، حساسیت کمتر و احساس نزدیکی کمتری داشت.

منابع:

1. https://www.helpguide.org/articles/addictions/overcoming-drug-addiction.htm
2. https://www.lifeworkscommunity.com/blog/why-are-some-people-more-prone-to-addiction