مغز افراد مبتلا به شیزوفرنی، چه تفاوتی با مغز افراد سالم دارد؟
روش‌های تصویربرداری دقیق مغز، نشان داده‌اند که مغز افراد مبتلا به شیزوفرنی دارای سطح پایینی از پروتئین تنظیم کننده‌ی ارتباطات سلول‌های مغزی است. این پروتئین، «SV2A» نامیده می‌شود.
این پروتئین در بین سیناپس‌های مغزی یافت می‌شود و دانشمندان معتقدند که می‌تواند نحوه‌ی ارتباطات سلول‌های مغزی با یکدیگر را تحت تاثیر قرار دهد. اگر سطح این پروتئین در مغز پایین باشد، سیناپس‌ها ارتباطات خود را از دست می‌دهند و همین حالت یکی از عوامل کلیدی ابتلا به بیماری شیزوفرنی است.
پروفسور «اولیور هووز» از کالج پادشاهی لندن، می‌گوید: «ما برای اولین بار توانستیم نشان دهیم که سطح پروتئین موجود در سیناپس‌ها در افراد مبتلا به شیزوفرنی پایین است. بنابراین می‌توان گفت که از دست رفتن سیناپس‌ها است که باعث ابتلا به شیزوفرنی می‌شود. بنابراین باید به دنبال درمان‌های جدید برای شیزوفرنی باشیم. پروتئین SV2A می‌تواند هدف خوبی برای بازیابی عملکردهای سیناپس‌ها باشد.»
بررسی تصاویر تهیه شده نشان داده است که سطح SV2A در افراد مبتلا به شیزوفرنی، پایین‌تر از حد معمول است و این کاهش سطح در قسمت پیشانی مغز، بیشتر قابل مشاهده است. این قسمت از مغز در واقع جایی است که فرآیندهای برنامه‌ریزی در آنجا، پردازش می‌شوند. شکی وجود ندارد که افراد مبتلا به شیزوفرنی در کارهایی که شامل برنامه‌ریزی و به خاطر سپردن مسائل است، مشکل دارند. این مطالعه می‌تواند منجر به یافتن راهی جدید برای درمان این افراد شود.
دکتر «الیس اونوردی» به‌عنوان یکی از محققین این مطالعه، می‌گوید: «شیزوفرنی فرد مبتلا را بسیار ناتوان می‌کند و گزینه‌های درمانی محدودی نیز برای آن وجود دارد. باید مطالعات بیشتری روی مغز انسان انجام شود تا دقیق‌تر بفهمیم که این بیماری چگونه ایجاد می‌شود. داشتن تصاویری که از طریق آن‌ها بتوان تفاوت مغز انسان‌های مبتلا با انسان‌های دیگر را دید، گام بزرگی در جهت یافتن درمان برای این بیماری است.»
