کرونا و مغز

ترس از کرونا چگونه در مغز شما اثر می کند؟

پدیده اضطراب ریشه واقعی ندارد و باید حذف شود، اما افکار مربوط به استرس به دو دسته تقسیم می شود ۱- افکاری که در حوزه نفوذ ما قرار می گیرند و ۲- افکاری که مربوط به حوزه نگرانی ما هستند.

بالا و پایین کردن افکار مربوط به حوزه نگرانی واقعا ذهن انسان را آشفته می کند، اینکه مرتبا درباره آن فکر کنیم که آیا راه حلی دارد یا نه، باعث تشویش ذهن ما می شود. برای رهایی از این نشخوار فکری بهترین راه نوشتن مسئله روی کاغذ و نگارش هر گونه راه حل برای آن است، اگر در حوزهٔ نفوذ ما بود خب مسلماً اقدام لازم را انجام می دهیم و اگر هم خارج از حوزهٔ نفوذ ما بود حتماً باید روی کاغذ بنویسیم که در مورد فلان مسئله فعلاً در شرایط موجود حال حاضر کاری از ما ساخته نیست.

مغز ما یک نقصی دارد و آن هم این است که فرق حقیقت را از مجاز تشخیص نمی دهد، یعنی اینکه وقتی شما چیزی را تصور می کنید برایتان عینی می شود مثل تصور خوردن لیمو ترش یا لواشک که باعث ترشح بزاق دهان می شود در حالی که هیچ لیمویی وجود ندارد.

مغز ما با تصور فریب خورده و دستور ترشح بزاق را به غدد لنفاوی صادر می کند. همین اتفاق در زمان تصور یک خطر نیز رخ می دهد و وقتی که ما در تخیلاتمان خطری را خلق می کنیم، مغز ما تشخیص نمی دهد که این یک خطر حقیقی است یا فقط یک خیال در ذهن ما به همین خاطر هیپوفیز دستور ترشح کورتیزول را به غدد فوق کلیوی (آدرنال) داده و هورمون کورتیزول یا وارد خون ما می شود که این هورمون دقیقا بدن ما را برای جنگیدن یا فرار کردن آماده می کند.

مغز به دلیل عدم تفکیک یک خطر واقعی از یک تصور خطر دستور ترشح هورمون کورتیزول را داده و بدن ما شروع به واکنش می کند. هنگامی که کورتیزول در خون ما خیلی زیاد شود و به مدت طولانی باقی بماند فرد دچار اضطراب مزمن یا فراگیر می شود. حال ما عموما بد است، افزایش ضربان و فشار خون، لرزش دست، عدم تمرکز و بالا رفتن ضریب اشتباهات و از همه مهمتر کاهش عملکرد سیستم ایمنی بدن، اثرات اضطراب طولانی مدت هستند.

g