کاربرد کلروکین

کلروکین

اثربخشی داروی هیدروکسی کلروکین در پیشگیری از ویروس کرونا

در حال حاضر مصرف پیشگیرانه هیدروکسی کلروکین جهت بیماری کووید_۱۹ در هیچ دستورالعمل درمانی وارد نشده است. /کلروکین

با توجه به ناکافی بودن مطالعات بزرگ بالینی در این مرحله حتی در موارد درمانی هم تصویب FDA وجود ندارد. ولی با توجه به شواهد مکانیسمی و تجربیات مثبت موجود، طبق دستورالعمل‌های استاندارد در بیمار مبتلا به کووید_۱۹ قابل تجویز می باشد.

در حال حاضر مطالعه بزرگی با تعداد ۳۰۰۰ نفر در امریکا برای بررسی اثر پیشگیرانه دارو در حال انجام است.

.

یک کارآزمایی بالینی نیز جهت بررسی اثر پیشگیرانه هیدروکسی کلروکین در دانشگاه تهران در حال انجام است. /کلروکین

طبق مشاهدات اولیه، تاثیر پیشگیرانه دارو نسبی است و نمی تواند به تنهایی اثر محافظت کامل به همراه داشته باشد و رعایت نکات ایمنی و سایر روش‌های پیشگیری بهداشتی و حفظ فاصله اجتماعی همچنان ضروری است.

.

مقدمه: I L1 و TNF دو سيتوکين اصلي التهاب مي باشند که با ايجاد اثرات زيانبار باعث التهاب مفصل مي شوند. داروي هيدروکسي کلروکين سولفات يک داروي ضد روماتيسمي تعديل کننده بيماري است که با مهار توليد اينترلوکين 1 و فاکتور نکروز تومور در بيماريهايي همچون آرتريت روماتوئيد مورد استفاده قرار مي گيرد. در پژوهش حاضر اثرات داروي هيدروکسي کلروکين سولفات بر اسپرماتوژنز و ميزان هورمونهاي LH، FSH و تستوسترون مورد بررسي قرار گرفت. /کلروکین

روشها: حيوانات مورد استفاده 40 سر موش صحرايي نر بالغ از نژاد ويستار بودند که به 4 گروه 8 تايي در قالب گروههاي تجربي و کنترل تقسيم شدند. گروه کنترل حلال دارو، آب مقطر را به مقدار 0.1 ميلي ليتر به صورت درون صفاقي دريافت مي کرد، سه گروه تجربي داروي هيدروکسي کلروکين سولفات را به مدت 28 روز با مقادير 15، 30 و 60 mg/kg روزانه دريافت مي کردند. در روز 29 پس از خونگيري از قلب با استفاده از روش RIA هورمونهاي LH، FSH و تستوسترون اندازه گيري شدند.

.

نتايج: در مقادير سرمي LH و FSH تغيير معني داري در سطح P?0.05 در گروههاي تجربي نسبت به گروه کنترل مشاهده نشد. حال آنکه در مقادير حداکثر دارو ميزان هورمون تستوسترون کاهش معني دار در سطح P?0.05 نشان داد.
نتيجه گيري: احتمالا داروي هيدروکسي کلروکين سولفات با کاهش ترشح پرولاکتين منجر به کاهش گيرنده ها يا حساسيت آنها به LH شده و تستوسترون کاهش مي يابد. به نظر مي رسد سلولهاي سرتولي از نظر تعداد در بين گروههاي تجربي و کنترل دچار تغيير شده، احتمالا به دليل کاهش تستوسترون تعداد سلولهاي سرتولي کاهش يافته است.