آیا عامل ایجاد کردن مه مغزی برای شما هم وجود دارد؟

اگر چه نمی توان برای ریشه شناسی این موضوع به طور دقیق برای همه یک نسخه را ارائه کرد اما عواملی که بیشترین احتمال به وجود آوردن این مه را دارند، توضیح داده خواهند شد و البته شما هم باید تمام تلاشتان این باشد که این عوامل را حذف یا کمرنگ کنید. به نظرتان چه عواملی باعث می شود تا شما دچار این مه بشوید؟ این مه شامل حالت های التهاب آفرین برای افراد است. این حالت ها قالباً با استرس، سردرگمی، عدم توانایی تمرکز، عدم توانایی تصمیم گیری و غیره همراه است. دقت کنید که این حالات به طور مداوم و مکرر برای بیمار ایجاد میشوند و اگر این حالات به صورت موقتی برایتان پیش آمد به طور قطعی شما دارای این مه نیستید و فقط پیش زمینه برای ایجاد شدن این بیماری در شما وجود دارد. لذا باید عواملی که این پیش زمینه را ایجاد کرده اند، حذف کنید تا همان علایم موقتی هم دیگر وجود نداشته باشند. احتمال دارد عامل ایجاد کردن مه مغزی برای هر کدام از ما یکی از موارد زیر باشد لذا با دقت هر کدام را بررسی کنید.

• محیط های استرس زا :

احتمالاً شما هم در مجلات یا مقالات مختلف، خطراتی که محیط های استرس زا برای هر فرد ایجاد می کند را خوانده اید. این مقالات به طور دقیق از این محیط ها به عنوان تحریک کننده و ایجاد کننده ی مه مغزی نام برده اند. این محیط ها، ایجاد کننده ی عدم تمرکز ذهنی هستند. یعنی نباید در شرایطی که باعث میشوند شما نتوانید به طور آرام و درست تصمیم گیری کنید، قرار بگیرید.

• شرایط تحریک کننده :

از شرایط یا عواملی که باعث می شوند شما تحریک شوید و در نهایت تمرکز و کنترل خود را از دست دهید به شدت پرهیز کنید. این تحریک برای هر کس متفاوت است و نمی توان برای همه یک عامل را در نظر گرفت. برای بهتر دانستن موضوع مثالی ذکر می کنم؛ فرضاً رانندگی میتواند یکی از عوامل تحریک کننده ی عصبی برای وجود آوردن خشم و عدم کنترل محسوب شود.

چه بستر های خانوادگی عامل ایجاد کردن مه مغزی هستند؟

همه ی خانواده ها شرایط فرهنگی و اقتصادی یکسانی ندارند لذا مشکلات و بستر هایی که ایجاد میشوند به شدت زیاد هستند و محدودیتی ندارند اما برخی از نکات کلیدی وجود دارند که باعث می شوند تا فشار بیشتری بر روی افراد ایجاد شود؛ این نکات عبارتند از:

ابراز نکردن محبت :

مهمترین عاملی که در خانواده ها به عنوان عامل ایجاد کردن مه مغزی شمرده می شود، عدم اظهار محبت میان اعضا است. هیچگاه نمیتوان گفت که هیچ محبتی میان اعضای یک خانواده وجود ندارد، زیرا چنین نیست. اما مشکل اینجاست که نوع و عدم اظهار محبت به شدت دارای اهمیت است. در بسیاری از خانواده ها با وجود اینکه در قلب همه ی اعضا محبت زیادی نسبت به یکدیگر وجود دارد ولی هیچگاه این محبت را اظهار نمی کنند. مثلاً یک پدر به دختر یا پسر خود نمی گوید که چقدر او را دوست دارد و حاضر است برایش زحمت های زیاد را متحمل شود. البته دقت کنید که این عمل پدرانه در عالم واقعیت و در زندگی انجام می شود ولی بیان این موضوع تاثیر و اهمیت خاصی دارد. هر چه اظهار این محبت از سوی تک تک اعضای خانواده بیشتر نمایان شود، احتمال وجود مه مغزی به شدت کاهش می یابد. در صورت انجام این مورد خانواده به محل و پناهگاه امنی برای هر فرد تبدیل می شود و او احساس امنیت عاطفی خواهد کرد؛ لذا این احساس امنیت عاطفی برای او رضایت خاطر را فراهم کرده و دچار این مه نخواهد شد.

جدیدترین مقاله های آموزشی