خاطرات بد و مغز

مغز در پاک کردن خاطرات ناخوشایند چگونه عمل می کند؟

گاهی خاطرات یادآور صحنه های دردناک کودکی، تجربیات تلخ، مثال هایی از احساس شرم یا یادآور روابطی هستند که به خوبی پیش نرفته اند، اما آیا سرکوب آن ها اشتباه است؟ قطعا نه. توانایی کنترل خاطرات ناخوشایند از طریق سرکوب ارادی برای حفظ سلامت ذهن و عملکرد شناختی مفید است و ناتوانی در سرکوب آن ها سبب بروز اختلالات روانشناختی برای فرد می شود. وقتی یاد چیزی می افتیم که ترجیح می دهیم آن را به یاد نیاوریم، با توقف بازیابی حافظه می توانیم خاطره ناخوشایند را کنترل کنیم.

تمام تجربیات احساسی ما و عکس العمل ما به آن ها در مغزمان وجود دارند و سبب شکل گیری یک سری قانون به نام سند می شوند. محرک هایی (همچون یک اتفاق، یک شخص یا یک موقعیت)، احساسات ناشی از آن ها و پاسخ به آن ها همچون سندی هستند که در حافظه ناآشکار ذخیره می شوند و به صورت اتوماتیک اجرا می شوند. احساساتی که در حال حاضر تجربه می کنیم تاریخچه ای در گذشته دارند که سرکوب شده اند و به ما کمک کرده اند که نوعی نظم به وجود بیاوریم و در طول زندگی تغییر کنیم.

سرکوب خاطرات شکست برای رسیدن به موفقیت الزامی است. به جای زنده کردن اشتباهات گذشته سعی در اصلاح آن ها داشته باشید. خاطرات احساسی جدید از موفقیت می تواند سبب کم شدن یادآورهای شکست باشد چون شادی و هیجان و نتایج راضی کننده، احساسات رضایت بخشی هستند که تبدیل به خاطرات خوشایندی می شوند.

یکی از عناصر موجود در روش های روان درمانی این است که بدانیم چه چیزی را می خواهیم بیرون از وضعیت هوشیاری نگه داریم. قرار گرفتن در برابر خاطرات دردناک در رفتار درمانی شناختی و روش های روان درمانی اهمیت دارد. گاهی تراپیست روی بیان تجربیات درونی تمرکز می کند اما خود شخص تمایل دارد که خاطرات ناخوشایند را فراموش کند.اما در مواردی که افراد خاطرات خیلی ناخوشایندی داشته اند، هدف تراپیست آشکار کردن خاطرات احساسی دردناک نیست بلکه هدف او کمک به فرد برای یافتن، پذیرفتن و ادامه دادن است. در این شرایط فرد خودش راهی که باید را پیدا می کند (‌و کسی راه درست را به او نشان نمی دهد) و این گونه حس نمی کند که دیگران او را مجبور به کاری می کنند. اما زمان هایی هم وجود دارند که فرد قبل از این که خاطره پریشان کننده ای را کنترل یا سرکوب کند باید با آن خاطره روبرو شود.

قسمت پیش پیشانی مغز در ارتباط با مکانیزم های مسدود کننده قرار دارد و قسمت های جانبی به خصوص نیمکره راست مغز در سرکوب کردن بازفعالسازی احساسی نقش دارند. پس نتیجه می گیریم که خاطرات می توانند توسط مغز سرکوب شوند. احساسات ما را ترغیب می کنند که ببینیم چه چیزی سبب تحریک و فعالسازی آن ها شده است. همان سیستم احساسی که ما را تشویق به یادآوری خاطرات می کند، گاهی می تواند ما را تشویق کند که گذشته را رها کنیم.

م