چه‌چیزهایی باید درباره نارساخوانی(Dyslexia) بدانیم؟
نارسا خوانی روش‌هایی که مغز نمادهای گرافیکی و اصطلاحات کلمات را پردازش می‌کند را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این اختلال معمولا بر تشخیص کلمه، املاء و توانایی تطابق حروف با صداها تأثیر میگذارد.
درحالی که این بیماری عصبی است، نارساخوانی ارتباطی با هوش فرد مبتلا ندارد. نارساخوانی شایع است. برخی از متخصصان معتقدند که ۵ تا ۱۰ درصد از افراد به آن مبتلا هستند، درحالی که برخی دیگر تخمین می‌زنند که شیوع این اختلال ۱۷ درصد است.
نارساخوانی بر پردازش مغز در موارد نوشتاری تأثیر میگذارد و تشخیص، هجی کردن و فهم کلمات را دشوارتر می‌سازد. تأثیرات نارساخوانی در افراد مختلف متفاوت است. افراد مبتلا به این بیماری به‌طور کلی در خواندن سریع و خواندن بدون خطا مشکل دارند. آنها همچنین ممکن است در درک آنچه می‌خوانند نیز دچار مشکل شوند.
افراد مبتلا به نارساخوانی به احتمال زیاد در کودکی یا ابتدای جوانی با این اختلال تشخیص داده می‌شوند. بزرگسالانی که با این اختلال تشخیص داده می‌شوند، معمولا در تمام زندگی خود این شرایط را داشته اند. با این حال افراد با آسیب‌های مغزی نیز می‌توانند به نارساخوانی مبتلا شوند.
طبق اعلام انجمن بین المللی نارساخوانی، ارزیابی‌های تشخیصی اغلب موارد زیر را شامل می‌شود:اطلاعات قبلی از جمله سابقه‌ی خانوادگی و رشد اولیه- هوش- مهارت های گفتاری- تشخیص کلمات- مهارت های مربوط به تسلط- درک مطلب- دانایی درباره‌ی واژگان- پردازش آوایی یا نحوه پردازش آوای کلمات توسط مغز. در حین ارزیابی، فرد متخصص قصد دارد شرایط دیگری را که دارای علائم مشابهی هستند را رد کنند. برای مثال مشکلات بینایی، اختلال شنوایی، اختلالات آموزشی و عوامل اجتماعی و اقتصادی جزو این شرایط هستند.
