اضطراب فراگیر چیست؟
اضطراب فراگیر، یک اختلال روانی است که در آن فرد مبتلا در مورد هر فعالیت روزمره ی زندگی نیز دارای اضطرابی شدید و غیر معمول است. این افراد همواره به دنبال وقوع یک حادثه ی تلخ هستند. آن ها روی این اختلال خود هیچ کنترلی ندارند و نمی توانند از استرس خود بکاهند. بدین ترتیب از بسیاری از فعالیت های روزانه ی خود بازمانده و در فعالیت های اجتماعی نیز دچار مشکل می شوند. گرچه برخی موارد استرس زا و نگران کننده هستند، اما این افراد واکنشی نا مناسب نسبت به موقعیت مربوطه نشان می دهند. شیوع این بیماری در زنان بیشتر از مردان است و آغاز آن به طور معمول در کودکی و نوجوانی می باشد. البته بروز آن در بزرگسالی نیز محتمل است.
همچنین شما عزیزان می توانید جهت کم کردن اضطراب و استرس از راههای بروز تری همچون دستگاه آر تی ام اس در کلینیک اعصاب و روان راه احیا استفاده نمایید .
علائم این اختلال چیست؟
با توجه به تعریف اختلال اضطراب فراگیر، قابل تصور است که این بیماری روی جسم و روان افراد اثر گذار باشد. این تاثیرات به صورت زیر بروز می کند:
- سردرد
- تعریق
- تنش های عضلانی
- تحریک پذیری
- بی قراری و عصبی بودن
- استرس و نگرانی های زیاد و ادامه دار
- نگاه غیر واقعی و غیر معمول به مشکلات
- مشکلات گوارشی نظیر تهوع
- تکرر ادرار
- خستگی های مداوم
- عدم تمرکز
- مشکلات و اختلالات خواب
- لرزش بدن
اضطراب فراگیر
چه عللی سبب ایجاد اضطراب فراگیر می شود؟
تا کنون علی رغم تحقیقات گسترده در این حوزه، علت اصلی و دقیق ایجاد اضطراب فراگیر، مشخص نشده است. اما عواملی از جمله ژنتیک و وراثت، فعل و انفعالات شیمیایی مغز و عوامل محیطی مهم ترین گزینه های ایجاد این بیماری هستند.
- عامل ژنتیک: احتمال ابتلای افرادی که در اعضای خانواده ی آن ها، این بیماری وجود دارد نسبت به افراد عادی جامعه بیشتر است.
- فعل و انفعالات شیمیایی مغز: ارتباط اضطراب فراگیر، با عملکردهای غیر طبیعی مسیرهای سلول های عصبی ثابت شده است. این مسیرها بخش هایی از مغز را به هم متصل کرده و تفکرات و احساسات را تعیین می کنند. میان این اتصالات و مواد شیمیایی مغزی وابستگی وجود دارد. لذا فعل و انفعالات شیمیایی در مغز سبب اختلال در این اتصالات شده و مشکلاتی ایجاد می کنند.
- عوامل محیطی: تجربه های تلخ نظیر مرگ اعضای خانواده، طلاق، سوء استفاده های جنسی، تغییر ناگهانی شغل، محل زندگی یا مدرسه و … می تواند این اختلال را در فرد ایجاد کند. البته مصرف الکل، کافئین، نیکوتین یا حتی ترک این مواد نیز سبب شدت علائم خواهد شد.
اختلال اضطراب فراگیر چگونه تشخیص داده می شود؟
در مرحله ی اول برای تشخیص اضطراب فراگیر، از آزمایشات و معاینات پزشکی بهره گرفته می شود. بدین ترتیب سایر گزینه ها برای بیماری حذف می شوند. لذا فرد مشکوک ابتدا باید به متخصص مراجعه نماید. علائم این بیماری باید بیش از 6 ماه تکرار شده باشند. این علائم باید زندگی عادی فرد را مختل کرده و موقعیت شغلی یا تحصیلی وی را تهدید نماید.
درمان این بیماری با چه روش های انجام می شود؟
اضطراب فراگیر، نیز مانند بسیاری از اختلالات روانی دیگر توسط پزشک متخصص و درمان های ترکیبی بهبود می یابد. موارد درمانی عبارتند از:
- درمان دارویی: بخشی از داروها برای کاهش و کنترل اضطراب به کار می روند. اما عوارض آن ها مانند اعتیادآور بودن، اختلال در حافظه و تمرکز و … سبب محدودیت مصرف آن ها می شود. لذا این کار باید تحت نظر پزشک و متخصص صورت گیرد. معروف ترین آن ها بنزودیازپین ها هستند. زاناکس، والیوم و آتیوان در این دسته ی دارویی قرار می گیرند. درمان دارویی پس از چند هفته از گذشت مصرف آن پاسخ مطلوب را نشان می دهد. مصرف این داروها به طور خودسرانه عواقب بدی در پی دارد.
- درمان شناختی رفتاری: در این روش به بیمار کمک می کنند تا تکنیک های خود کنترلی و کاهش استرس را بیاموزد. نگاه وی را به مسائل روزمره و نگرانی ها تغییر می دهند. این تکنیک ها شامل تکنیک های آرام بخشی، تنفس عمیق و هیپنوتیزم است. البته اطرافیان این افراد نیز باید مورد آموزش قرار گیرند.
در اکثر موارد با ترکیب روش های درمانی، بهبود بیمار بسیار نتیجه بخش است. اما امکان عود کردن آن در بعضی موارد وجود دارد. سبک زندگی سالم و بهره گیری از رژیم غذایی درست و ورزش روزانه به بهبود این بیماری کمک زیادی می کند. یوگا و مدیتیشن نیز در مدیریت استرس بسیار موثر هستند.
امتیاز شما به این صفحه