کمال گرایی

آیا کمال‌گرایی افراطی یک اختلال روانشناختی محسوب می‌شود؟

افراد کمال گرای افراطی عزت نفس پایین دارند و با مشکلاتی زیاد در زندگی و کار خود روبرو هستند. آنها کار‌ها را ناقص رها می‌کنند حتی اگر هزینه و وقت زیادی برای انجام دادن آنها صرف کرده باشند. این اشخاص به دیگران اعتماد ندارند و هیچ وقت روی کمک دیگران حساب باز نمی‌کنند. هیچ اشتباهی برای اشخاص کمال‌گرا قابل گذشت نیست. آ‌نها دیگران را مجبور کرده تا قوانین سخت‌گیرانه را رعایت کنند.

این اشخاص در یک قدمی موفقیت، کار را متوقف می‌کنند؛ زیرا اعتماد به نفس پایینی دارند و نظر دیگران برای آن‌ها بسیار مهم است، بنابراین تلاش می‌کنند تا به هر قیمتی رضایت دیگران را به خود جلب کنند. آنها حتی وقتی که کاری را به خوبی انجام دهند، باز هم خود را سرزنش می‌کنند؛ زیرا معتقد هستند که می‌توان آن را بهتر انجام داد. افراد کمال‌گرای افراطی کار‌ها را به تعویق می‌اندازند تا شاید راهی بهتر برای انجام دادن آنها پیدا کنند، بنابراین فرصت‌ها را از دست می‌دهند. آنها حتی هنگامی‌که به موفقیت می‌رسند، افسرده و مضطرب می‌شوند و احساس ناکامی می‌کنند.

اشخاص کمال گرای افراطی به قانون همه یا هیچ معتقد هستند، بنابراین همه افراد خوب یا بد بوده و حدی وسط وجود ندارد. آنها همواره تلاش می‌کنند تا در هر شرایطی بهترین باشند. این افراد اعتقاد ندارند که شکست پله‌ای برای پیروزی است و ویژگی‌های مثبت خود و دیگران را نادیده می‌گیرند. آنها هیچ وقت خود را دوست ندارند و برای خود ارزش قائل نیستند؛ زیرا تنها رضایت دیگران برای افراد کمال‌گرای افراطی اهمیت داشته، بنابراین اگر اطرافیان از عملکرد آنها ناراضی باشند؛ آنها خود را تنبیه و سرزنش می‌کنند.

کمال‌گرایی افراطی جزو اختلالات شخصیت، خطا‌های شناختی و مرتبط با وسواس و اجبار است. اشخاص کمال‌گرای افراطی به علت داشتن الگو‌های اجتنابی، ترس و خودسرزنش‌گری و اعتماد به نفس پایین نمی‌توانند با دیگران به خوبی ارتباط برقرار کنند. این افراد به علت اینکه اغلب تنها هستند به افسردگی، استرس و اضطراب دائمی دچار می‌شوند، بنابراین باید تحت درمان قرار بگیرند.