ADHD در کودکان

 ADHD در کودکان

اختلال بیش فعالی با کمبود توجه(ADHD) یک بیماری تکاملی عصبی است که وقتی مغز و سیستم عصبی مرکزی دچار اختلالات مربوط به رشد و نمو می شوند ، ایجاد می شود. کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه ممکن است در طول روز برای حفظ توجه خود مبارزه کند. ممکن است او بی قرار به نظر برسد و رفتارهای بیش فعالی یا تکانشی داشته باشد.

برای کودکان ، بیش فعالی می تواند در کار مدرسه ، روابط آنها با دیگران و نحوه نگاه آنها به دنیا دخالت کند. این علائم می توانند تا بزرگسالی ادامه داشته و باعث مشکلات کار و روابط شوند.

ADHD

تشخیص علائم

علائم در کودکان 3 ساله تشخیص داده شده است – اگرچه کودکان نوپا می توانند علائم ADHD را نشان دهند – و این علائم به طور معمول قبل از 12 سالگی شروع می شود. ADHD در میان پسران بیشتر از دختران است و علائم می تواند خفیف ، متوسط ​​یا شدید باشد. این شرایط نیز ممکن است بسته به فرد متفاوت متفاوت باشد. برخی از افراد عمدتاً علائم کم توجهی را تجربه می کنند ، که به عنوان زیر نوع غالباً بی توجه ADHD شناخته می شود. زیرگروه غالباً بیش فعال-تکانشی ، افرادی را توصیف می کند که عمدتاً علائم بیش فعالی و تکانشگری را تجربه می کنند. سرانجام ، بیشتر افراد مبتلا به ADHD ترکیبی از همه علائم را تجربه می کنند و تحت زیرگروه ترکیبی قرار می گیرند.

بی توجهی چه شکلی است؟

علائم بی توجهی بسته به شرایط ممکن است متفاوت به نظر برسد ، اما علائم شایع در کودکان عبارتند از:

به راحتی حواس پرت می شود.

فراموش کردن در انجام کارها ، متنفر بودن از مشق شب ، از دست دادن وسایل یا کارها.

در تلاش برای پیروی از دستورالعمل ها و مشکل در توجه به جزئیات

دشواری در انجام وظایف یا مدیریت زمان آنها.

به راحتی از انجام کارهای سخت ناامید می شوند. کنار آمدن با موقعیت های استرس زا.

والدین و معلمان ممکن است احساس کنند کودک حتی وقتی با آنها صحبت می کند به آنها گوش نمی دهد.

ADHD

بیش فعالی و تکانشگری چگونه است؟

اگرچه همه کودکان ممکن است در زمانهای خاص تکانه یا بیش فعالی باشند ، اما کودک بیش فعال و تکانشی به طور مکرر:

هنگام تلاش برای ساکت ماندن ، تکان می خورند یا می لرزند. آنها ممکن است در کلاس برای ماندن در صندلی خود مشکلی داشته باشند ، یا بدوند و از روی چیزها زیر یا بالا بروند.

مشكل است كه بی سر و صدا در فعالیت ها شركت كنند ، اغلب زیاد صحبت می كنند ، حرف دیگران را قطع می كنند.

چگونه کودک مبتلا به ADHD تشخیص داده می شود؟

کودک باید حداقل 6 ماه علائم را تجربه کند و این علائم باید زندگی را در چندین محیط مختل کند. به عنوان مثال ، عدم توجه و یا بیش فعالی کودک باعث ایجاد مشکلاتی در خانه و مدرسه می شود. علائم همچنین نباید برای اکثر کودکان در گروه سنی آنها مطابقت داشته باشد. به عنوان مثال ، تمام کودکان 3 ساله بازه توجه کمی دارند و می توانند در برخی مواقع بسیار پرانرژی باشند. همچنین مهم است که به یاد داشته باشید که همه کودکان متفاوت هستند. فقط این که یک کودک فعال است ، به این معنی نیست که آنها بیش فعالی دارند.

کودک مبتلا به ADHD چه چالش هایی را تجربه می کند؟

ADHD چالش های منحصر به فردی را برای جوانان ایجاد می کند. این می تواند شامل مشکل در کار دانشگاهی یا کلیشه های منفی باشد که ممکن است معلمان و سایر دانش آموزان در مورد ADHD بیان کنند. آنها همچنین در تلاش برای تسلط بر وظایف در خانه و مدرسه ، ممکن است از خود تصویر ضعیفی را تجربه کنند. کودک مبتلا به ADHD نیز به دلیل عدم توجه و تکانشگری در معرض خطر تصادف و آسیب است. هرچه کودک ADHD بزرگتر می شود ، ممکن است در معرض آزمایش استفاده از مواد مخدر و الکل و سایر رفتارهای پرخطر باشد.

ADHD

با مراجعه به پزشک چه اتفاقی می افتد؟

پزشک خانواده یا متخصص اطفال کودک شما اولین توقف عالی برای ارزیابی و درمان ADHD احتمالی است. آنها ممکن است تصمیم بگیرند شما را به یک پزشک کلینیک متخصص در این بیماری یا به یک ارزیاب برای ارزیابی آینده ارجاع دهند. آنها همچنین ممکن است هماهنگی با مشاوران و روانشناسان مدرسه را برای تهیه متناسب با برنامه رفتاری و تربیتی فرزندتان توصیه کنند. یک پزشک کلینیک همچنین علل دیگر علائم را که می تواند شامل مواردی مانند اضطراب ، افسردگی ، اختلال مقاومت در برابر ، اختلالات یادگیری باشد را رد می کند.

درمان بیش فعالی

در حالی که هیچ درمانی برای ADHD وجود ندارد ، علائم را می توان با تیم درمانی و پشتیبانی مناسب مدیریت کرد. درمان ADHD به طور معمول شامل دارو برای کمک به کاهش علائم و درمان شناختی رفتاری است که مهارت های کنار آمدن برای چالش های روز به روز را می آموزد. شروع سریع درمان می تواند تأثیر زیادی در زندگی و عزت نفس کودک داشته باشد. با ترکیبی از داروها و / یا تکنیک های خود مدیریتی ، کودکان می توانند مهارت های زندگی لازم برای پیشرفت در مدرسه ، ایجاد روابط سالم و پرورش یک تصویر شخصی از خود را که به خوبی در بزرگسالی به آنها کمک می کند ، بسازند. در نظر بگیرید که امروز برای کمک به کودک خود در ساختن آینده ای سالم و شاد ، می توانید چه مراحلی را بردارید.